Majakowski - fascynacja i opór. Z dziejów recepcji w Polsce

Witold Parniewski

Niewielu było poetów, którzy jeszcze za życia zyskali taki rozgłos jak Włodzimierz Majakowski. Gorących entuzjastów znalazł chyba na wszystkich kontynentach, bo nawet w Australii, Meksyku, Chinach i na Haiti. Z uznaniem pisali o nim Luis Aragon, Paul Eluard, Blaise Cendrars, Max Jacob, Andre Wurmser, Pablo Neruda, Nazim Hilmet, Jack Lindsay, Jochannes Becher, Geo Milew, Katherine Susanne Prichard, Diego Riviera, Angela Davis, Rene Depestre, Tian-Tsen. Ale nie było też chyba poety, który by miał równie wielu przeciwników i doczekał się tylu opinii krytycznych, by nie rzec napastliwych, który by wywołał tyle wątpliwości w ocenie dorobku twórczego — jak autor Fletu kręgosłupa i Łaźni… Wstęp: Pierwsze spotkania; „Zanim się zjawił u nas, był już długo wśród nas”; „Homer Sowietów w Warszawie”; „Chwała temu, co padł”; Marsz i kontrmarsz, czyli Majakowski w kręgu poetów Skamandra; „My wszyscy z niego”, czyli polscy futuryści i Majakowski; „Największy poeta największej rewolucji” (Majakowski i poeci „Trzech salw); Majakowski i polscy poeci w czasach drugiej wojny światowej; Zaraz po wojnie; Batalie lat pięćdziesiątych; Ostatni rozdział; Przypisy.   źródło opisu: Wydawnictwo Łódzkie, 1981 źródło okładki: zdjęcie autorskie