...a śmierć śpiewa.

Monika Baranek

Że wszystko, co w poezji istotne, rozgrywa się i sprzęga w triadzie: narodziny, kopulacja, śmierć. Że kobieta i mężczyzna stanowią dwa niedostępne dla siebie światy. Że komunikacja między tymi światami jest pozorna, a próby zasypywania istniejącej między nimi przepaści są jałowe. Że samotność i alienacja to przyrodzone i konieczne stany istoty ludzkiej. Że moc słowa jest dyskusyjna, może żadna. Że jedynym sposobem uniknięcia cierpienia jest rezygnacja. Że synonimem spełnienia jest rozczarowanie. Że kobiecość to zadanie trudne, czasem beznadziejne.   źródło opisu: Nakład Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1997